سقف وافل
سقف وافل یا تیرچه‌های بتنی دو طرفه، یک دال بتن مسلح است که از تشکیل تیرچه‌های متعامد در هر دو جهت ایجاد می‌شود، دلیل نام گذاری وافل، شبکه های متعامد تیرچه ها در پایین (ریب ها) است، سقف‌های وافل به دلیل سختی مناسب و وزن کم آن نسبت به سقف های مشابه نظیر دال دوطرفه، دال یک طرفه، دال با کتیبه، تیرچه و بلوک در دهانه‌های بلند مورد استفاده طراحان قرار می‌گیرد. این نوع سقف که مانند دال دوطرفه عمل می‌کند دارای هزینه اجرای بیشتر و مصرف میلگرد کمتر نسبت به انواع روش‌های مرسوم سقف‌های دال مجوف از جمله کوبیاکس، یوبوت و نیز هزینه پایین‌تر نسبت به سازه‌های عرشه فولادی و تیرچه بلوک می‌باشد. در این نوع سقف بسته به بارهای وارده به سقف و نیز دهانه موجود نیازی به میلگردهای تقویتی کمتری نسبت به سایر سقف ها می باشد و همچنین نیاز به اتصال آنها به تیرها نمی‌باشد.متاسفانه زمان از اجرای بیشتری نیز برخوردار باشد.
سقف وافل یک طرفه
سقف های وافل یک طرفه بیشتر در دهانه های کوتاه مورد استفاده قرار می گیرند . در این سقف ، قالب ها به صورت مستطیل هستند و به صورت دال یک طرفه عمل می کنند . در سقف وافل یک طرفه میزان مصرف میلگرد ها به دلیل یک جهت قرار گرفتن تیرچه ها ، کاهش پیدا می کند . به همین علت اجرای سقف های یک طرفه به صرفه تر خواهد بود .
ویژگی های سقف وافل
- قالب بندی متفاوت برای تیرها لازم نمی باشد.
- ضخامت آن معمولاٌ بین 85 تا 100 میلی متر بوده، در حالی که ضخامت دال بتنی بین 300 تا 600 میلی متر طراحی می شود.
- فاصله بین آرماتورگذاری ها معمولاٌ بین 600 تا 1500 میلی متر در نظر گرفته می شود.
- امکان اجرای دهانه ها تا 16 متر را نیز دارا می باشد.
- در برابر خزش رفتار مناسب تری نسبت به دال های معمولی دارد.
- با توجه به شکل ظاهری سطح زیرین، می توان از آن به عنوان عنصر نمایان یا Expose استفاده نمود.
- به علت میلگرد گذاری دو طرفه، لرزش های ناشی از حرکت بار زنده به شدت کاهش می یابد.
اصول طراحی سقف وافل
مسلما به عنوان یک عنصر سازه ای دارای اصول طراحی منحصر به فرد خود می باشد که می توان در آیین نامه های معتبر از جمله انجمن بتن آمریکا (ACI)، تمام جزئیات مربوط به آن را مطالعه کرد. اما در اینجا قصد داریم بعضی از اصول اساسی آن را به اختصار بررسی نماییم.
- می بایست اندازه قالب ها طوری انتخاب شود که در هر دهانه، در هر دو جهت حداقل 3 قالب و بیشتر قرار گیرد.
- ابعاد دهانه ها می بایست طوری انتخاب شود که نسبت بعد بزرگ تر به کوچک تر بیشتر از 2 برابر نباشد. (آکس به آکس)
- بار زنده به صورت یکنواخت در طراحی در نظر گرفته شده و همچنین بار زنده بیش از 2 برابر بار مرده نیز نباشد.
- با توجه به اینکه این نوع دال از نوع دو طرفه در نظر گرفته می شود، می بایست نسبت سختی تیرهای عمود بر هم بین 0.2 تا 0.5 در نظر گرفته شود.
- میزان خروج از محوریت هر ستون نسبت به ستون های مجاورش در یک محور از 10% طول آن دهانه در راستای همان محور تجاوز ننماید.
- نسبت دهانه مجاور در یک راستا نمی بایست بیش از 1/3 باشد. منبع زاگرس بنا